عموما در قطعات فولادی تنش هایی است که تحت عواملی نظیر کاربرد تغییرات فازی هنگام عملیات حرارتی حجمی و سطحی ، کشش و یا فشار کاربرد و ریخته گری و … می تواند ایجاد گردد.
ماهیت این تنش های باقی مانده قبل از عملیات سختکاری القایی می تواند روی مقدار اعوجاج و ایجاد ترک هایی در قطعات گردند.
در سختکاری القایی ایجاد یک لایه مارتنزیت سخت در روی سطح قطعات موجب تشکیل تنش های فشاری باقی مانده روی سطح گردد و در این حالت حد تنش تسلیم قطعات افزایش می یابد باید توجه داشت در سطح مشتک بین لاقیه زیرین قشر سطحی سخت شده تنش ها به صورت کشش حاصل می شود در بعضی شرایط به منظور افزایش تنش های فشاری باقی مانده در سطح و به حداقل رساندن تنش های کششی در لایه زیرین از روش پیش گرمایش اولیه استفاده می شود.
تنش های فشاری باقی مانده در سطح بسیار مفید ، ولی تنش های کششی باقی مانده در لایه های زیرین آنها مطلوب نیست زیرا بیشتر ترک های زیر سطحی از آنجا شروع می شود. در کل برآیند تنش های باقی مانده در قطعات بایستی بخشی از آن ها کاش یابد به طوری که با عملیات برگشت قسمتی از تنش های کششی زیر سطحی آزاده می گردد تا جایی که لطمه ای به تنش های فشاری روی سطح وارد نشود.
